“Peygamberin yüzünün suyu, Kerbela’da akan kan, ayrılık gecesinden ağlayan göz, aşkının yolunda sürünen yüz, dertlilerin hazin gönlü ve canlara tesir eden yakarışları için! Lütfunu bizimle beraber kıl ve muhafazanı bizden eksik etme Yarabbi!
Yarab! İslam ehline yardımcı ol, düşmanın elini bizden uzak tut! Günahımıza değil, candan ve gönülden gelen ahımıza bak!
Mücahidlerini telef ve bizi düşman oklarına hedef ettirme.
Vücutlarımızı mezardan sakla, İslam’ı tehlikelerden uzak tut. Bunca senedir ettiğimiz duaları ve din uğruna yaptığımız savaşları boşa çıkarma, adımı kahrın ile perişan, yüzümü halkın içinde siyah etme! İslam topraklarını ayaklar altında çiğnetme, utanç içindeki insanların yaşadığı bir yer haline getirme.
Yarabbi, bilirim ki İslam ehline lütufların çoktur, bu lütuflarını bu savaşta da göster. Din yolunda şehit olunacaksa beni et de ahirette mutlu bir yere ulaşayım.”
Bu yürekten yakarış Sultan I. Murad’ın Kosova Meydan Savaşında şehit düşmeden önce yaptığı duadır. Ömrü, i’layı kelimetullah uğrunda cihad ile geçmiş bir sultan… İşte hayata, ölüme, zafere, saltanata velhasıl her şeye anlam katan bir gerçek; i’layı kelimetullah. Bu uğurda yaşayan kişiler hep sultan olmuşlardır, olmaya da devam edeceklerdir. Bundan mahrum olan insanlar ise arkalarından hep kötü hatıralar bırakarak bir hiç olup gitmişlerdir.
İşte insanların kalitesi burada belli olmaktadır; Allah için gerekirse ölüp ebedi diri olmak mı yoksa kısa bir süre için fani zevklerle tatmin olup nefsi için yaşayıp ebedi ölmek mi?
İşte en büyük iş… Rabbim bizleri büyük işlere gözünü dikip, küçük işlerden yüz çevirenlerden eylesin. Amin…
| < Önceki | Sonraki > |
|---|
