Peygamberimiz her sene kurulan panayırda insanları dine davet
ediyordu. Peygamberliğinin on birinci senesinde de yine böyle bir panayırda
Akabe denilen yerde 6 kişilik bir topluluğa rastladı. Onları İslama davet etti.
Medineli olan bu kişiler ona inandılar ve müslüman oldular. O altı
kişi şunlardır:
Ebu Umame, Esad bin Zürare, Rafi bin Malik, Avf bin Haris, Utbe
bin Amir, Haris bin Abdullah’dır.
Sonra bu altı kişi Medine’ye döndüklerinde kabilelerini dine davet
ettiler. Bir dahaki seneye yetmiş üç kişi olarak Peygamberimiz’e geldiler.
Peygamberimizin Medine’ye hicret etmelerini istediler. Mallarını
ve canlarını nasıl koruyorlarsa, Onu’da (Sallallahu aleyhi ve sellemi) öyle koruyacaklarına
dair söz verdiler.
Ve böylece Medine’ye hicret başladı. Mekkeli müslümanlar bölük
bölük Medine’ ye göçtüler.
622 yılında yapılan bu Hicret, İslam Devleti’nin ilk başlangıcı
oldu.
En son Peygamberimiz ve Ebu Bekir Hazretleri kaldı. Sonra Allah’ın
izni ile iki arkadaş Hicret için yola çıktılar.
Onların gizli çıkışı Kureyş’lilere ağır geldi ve Muhammed’i (Sallallahu aleyhi ve
sellem) bulana, pek çok mal vaad
ettiler. Ne yaptılar-sa da muvaffak olamadılar. İki arkadaş yollarına devam
etti.
Bir Pazartesi günü Medine’ye vardılar. Medineliler bu iki zatı
sevinçle karşıladılar. Misafirlerini evlerine buyur ettiler.
Fakat Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) kimsenin gönlü
kırılmasın diye devesini kendi haline bıraktı, deve Ebu Eyyüb’ün hanesi önüne
çöktü.
Burada yedi ay kalan Muhammed (Sallal lahu aleyhi ve
sellem) boş bir arsa satın
alarak oraya Mescid ve kendisinin
oturması için küçük odalar yaptırdı. Bu mescidin inşasında kendi de yardımda
bulundu ve sırtında kerpiç taşıdı.
Bu mescidin arka tarafında bir yer vardı ki o yerde kimsesiz
kişiler barınıyor, Allah Resulünden ilim öğreniyorlardı.
Bunlara Ashabı Suffe denir. Meşhur hadisi şerif ravisi Ebu Hüreyre
(r.a) burada yetişmiştir.
< Önceki | Sonraki > |
---|